Etter turen på Storen kjørte vi via bakeriet i Lom over Valdresflya til Hemsedal. Øyvind kom også opp fredag kveld. Planen var at Øyvind skulle få jomfruturen sin på ei fleire taulengders rute oppe på Skurvefjell. Når eg vakna laurdag morgon var låra mine så stive at eg var kvalm når eg gjekk ned trappa. Eg har vore støl og stiv etter hard trening før og, men dette var verre enn eg nokon gong har vore borti. Etter ein tur på skandinavisk høyfjellsutstyr (der vi sjølvsagt investerte stort, nok ein gong) kjørte vi opp mot Skogshorn og traska inn mot Skurvefjell.
Eg bevega meg som ei kvalm snegle opp bakkane. Håpet var at når eg hadde gått ei stund ville låra mine sakte med sikkert mjuke seg opp. Det skjedde ikkje! Dei vart heller verre så eg vart sittande i sola nedanfor Skruvefjell for å biletedokumentere turen til Øyvind og Vidar frå nede.
Opp kom dei og tilfredse var dei begge to. Eg var ganske tilfreds eg og. Når eg zooma inn på det siste biletet eg tok, så står Øyvind med hendene over hovudet og jubler. DET såg eg ikkje frå nede, men litt flaks skal ein da ha.
Eg bevega meg som ei kvalm snegle opp bakkane. Håpet var at når eg hadde gått ei stund ville låra mine sakte med sikkert mjuke seg opp. Det skjedde ikkje! Dei vart heller verre så eg vart sittande i sola nedanfor Skruvefjell for å biletedokumentere turen til Øyvind og Vidar frå nede.
Opp kom dei og tilfredse var dei begge to. Eg var ganske tilfreds eg og. Når eg zooma inn på det siste biletet eg tok, så står Øyvind med hendene over hovudet og jubler. DET såg eg ikkje frå nede, men litt flaks skal ein da ha.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar